İki Resim, İki Tarih, Aynı Hisler..



Manchester maçı için mekanda yerimizi aldık, bekliyoruz. Kadrolar, tartışmalar falan derken ismi lazım olmayan hakem arkadaşımız ilk düdüğü çalıyor. United'lılar başlıyor ve savunmaya bir geri pas gidiyor. O an da bir şey gözüme çarpıyor.. Old Trafford'da, Manchester savunmasına, henüz maçın 4. saniyesinde var gücüyle koşan 4 beyazlı futbolcu! Tüm güçleriyle prese başlıyorlar. İçimden bir ses bu sahneyi daha öncede yaşadın diyor. Hayır bir yanılgı değil.. Gerçekten yaşadım. Yıllar önce... Bir kuzey ülkesinde, yine İngiliz bir takıma karşı bu pres koşularının aynısı görmüştüm. 4 kişi, var gücüyle.. Formamız yine beyaz..


Tarih: 17 Mayıs 2000..


Tarih: 19 Eylül 2012


2000 ruhu tarzı lafları hiç sevmeyen bir insanımdır. İhtiyaç duyulan ruhun katsayısının 2012 olması gerektiğini vurguladım hep. Ancak o anda sahada rakibe doğru koşan oyuncular sanki bir an için Hakan, Hagi, Arif vs. oldu gözümde. Gariptir ama ilerleyen dakikalarda da bu hislerimi doğrulayan bir oyun gördüm sahada. Geçirdiğimiz fetret döneminden sonra Avrupa'da ilk kez cesur, kararlı ve rakibinden aşağı kalır hiç bir yanı olmayan bir Galatasaray vardı. Özellikle Avrupa'da bunu yapabilmek, Ferguson'un takımına karşı yapabilmek esas meseleydi. Tekrardan her hücremizde farkettik ki; Biz Galatasaray'ız! Tarihi yazan arma hala bu formada! Onu taşıyan oyuncular hala en az 12 sene öncesinde ki gibi karakterli, cesur, hırslı ve başarıya aç! Vakit gelmiş.. Vakit bizim vaktimizdir!

Yazıyı uzatmayacağım, sadece son bir paragrafım var.
Bilbao ile oynadığımız ve Hagi'nin son dakika füzesiyle kazandığımız bir maç var Sami Yen'de. Sabri Ugan mikrofonda. Diyor ki, "Bekledik bunu çok bekledik! Çok bekledik bunu çok bekledik!" 
Evet, bekledik. Bu Galatasaray'ı çok bekledik.. Çok özledik.. Çok çile çektik, gözyaşı döktük ama hakettik. Geldi, kavuştuk o Galatasaray'a.. 2000 veya 2012 farketmez çünkü kenarda İmparator, sahada saldır emrini alan askerler. Herşey aynıymış meğerse. Ruh dirildi. Maç sonu hepimizin içinde aynı umut, yüzümüzde aynı gülümseme, dilimizde aynı cümle"Güzel günler bizi bekler. İnşallah.." Teşekkürler Galatasaray!

This entry was posted in

Leave a Reply